Hoe kan het dat een goed verlopen demonstratie geen nieuws is? Dat vragen twee oud-journalisten, Haighton en Dorren, zich af in De Volkskrant van vandaag. Ze pleiten voor meer nuance en zien voor de media een rol weggelegd in het kalmeren van het debat. In dit geval ging het over het handhaven van de Avondklok en het demonstreren daartegen. Echt wereldnieuws dus. Zelf geven ze er al het antwoord op: “Natuurlijk weten wij ook: goed nieuws is (meestal) geen nieuws. Want goed nieuws is de norm”. In jounalistenland is het dus de norm, dat de wereld meest goed nieuws laat zien en dat je daar dus niet over hoeft te schrijven.

Nu is goed nieuws voor de één slecht nieuws voor de ander en dat betekent, dat je beide zult moeten melden zonder er meteen al het label goed, of slecht op te plakken. Het helemaal weglaten van goed nieuws – geen nieuws immers – is dan een discutabel uitgangspunt, want je onthoud de lezer van jouw medium er van om er überhaupt kennis van te kunnen nemen.

In 1929 verscheen van de hand van Erich Maria Remarque de roman ‘Im Westen nichts Neues’( Van het westelijk front geen nieuws). De titel parafraseert de Duitse berichtgeving in de kranten over de Eerste Wereldoorlog. Geen nieuws betekende ondertussen, dat er aan het westelijk front honderdduizenden doden vielen o.a. door het gebruik van mosterdgas. Nog tot op de huidige dag bevinden zich in de bossen rond Verdun niet-ontplofte bommen in de bodem. Remarque schreef een compleet boek over ‘geen nieuws’. Ik bedoel maar…