Vandaag bericht Sheila Sitalsing in De Volkskrant over de avondklokrellen in een aantal steden en gemeenten in Nederland. Gisteren in het Journaal was er ook heel veel aandacht voor, terwijl 99% van ons land zich zonder morren aan de Avondklok hield, werden we getrakteerd op een lang item met allerlei vernielingen, schreeuwende menigten en plundersporen. Feitelijk waar, want immers op film vastgelegd, maar toch een vorm van journalistieke framing. Zouden we de werkelijkheid recht doen, dan zouden we lange tijd naar uitgestorven straten hebben moeten kijken en niet naar de percentueel verwaarloosbare relschoppers en hun hersenloos gewauwel. Goed nieuws is geen nieuws. Dat mantra is al eeuwenlang de heersende praktijk en nauwelijks ter discussie gesteld in de berichtgeving van het dagelijks nieuws. Waar het om gaat is hoe we dit moeten duiden. Ik zou zeggen: rellen die door de politie adequaat zijn beteugeld. Een burgemeester die rept van “burgeroorlog”, heeft teveel naar de Capitoolbestormers op CNN gekeken. Ongetwijfeld heeft een categorie relschoppers dat ook gedaan, maar dan met het idee, dat ze dat hier ook wel kunnen. De praktijk is veel minder verontrustend. Sheila Sitalsing schrijft: “Niet voor niets is het in rechts-extremistische kringen populair om hitsig te verlangen naar “een burgeroorlog”. “  Lijkt mij ook, maar we zijn de controle nog niet verloren over onze instellingen en onze democratie, alle corona-complotdenkers en rechtstaathaters ten spijt.